Ξηρουχάκη-Σκουλάκη Αλεξία
04/04/1948-06/12/2021
Η Αλεξία Σκουλάκη, κόρη του Εμμανουήλ και της Ανδρονικής Σκουλάκη, γεννήθηκε στον Κίσσαμο Χανίων, όπου έζησε τα παιδικά και σχολικά της χρόνια. Παντρεύτηκε τον Ανδρέα Ξηρουχάκη και απέκτησαν 2 παιδιά.
Σε μια εποχή που ο παραδοσιακός ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία ήταν πολύ ισχυρός, η Αλεξία Σκουλάκη-Ξηρουχάκη, παράλληλα με τη δημιουργία οικογένειας σε νεαρή ηλικία, υπήρξε ιδιαίτερα δυναμική και δραστήρια, χαρακτηριστικά που διατήρησε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της.
Από το 1970 έως το 1971 οργανώνει τη λειτουργία του Γηροκομείου Καστελίου Κίσσαμου Χανίων και από το 1971 έως τον Ιούνη του 1972, δουλεύει για την κοινοτική ανάπτυξη και ενεργοποίηση Γυναικείων Συλλόγων Κίσσαμου και Σελινού Χανίων, με ευθύνη του εκεί Μητροπολίτη Ειρηναίου.
Το 1972 εισάγεται τρίτη κατά σειρά, στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, όπου εργάζεται ως Κοινωνικός Λειτουργός έως το 1985. Στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας δούλεψε με άτομα, ομάδες και την κοινότητα. Συμμετείχε σε διεπιστημονική ομάδα έρευνας αναγκών, για το ξεκίνημα λειτουργίας παιδικών σταθμών. Διετέλεσε υποδιευθύντρια του Συνοικιακού Κοινωνικού Κέντρου Αγίου Σώστη Αθηνών και στη συνέχεια τμηματάρχης για την επιμόρφωση του προσωπικού του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας των Κεντρικών Υπηρεσιών και Περιφερειακών Ιδρυμάτων όλης της Ελλάδας. Είχε την οργανωτική ευθύνη και την επιστημονική κατεύθυνση προγράμματος επανειδίκευσης 900 υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένων και των επιμορφωτικών ανταλλαγών με άλλες χώρες για ανταλλαγή γνώσεων, θεωρίας και πράξης, το οποίο λειτούργησε αποκεντρωμένα και στόχευσε στην αλλαγή της προνοιακής πολιτικής του Οργανισμού.
Δύο συνεχόμενες φορές, εκλέχτηκε Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου του Επιστημονικού Προσωπικού, του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας.
Τον Αύγουστο του 1985 προσλήφθηκε, κατόπιν ομόφωνης επιλογής, ως Διευθύντρια στον Παιδικό Σταθμό της Ολυμπιακής Αεροπορίας για τα παιδιά των εργαζομένων, έχοντας υπό εξέλιξη συνεργασία με τις κοινωνικές υπηρεσίες ευρωπαϊκών αεροπορικών εταιρειών, για την ανταλλαγή εμπειριών και κοινών προγραμμάτων.
Υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου και μετέπειτα πρόεδρος του Ιδρύματος Αρρένων Χατζηκώνστα.
Διετέλεσε Σύμβουλος Υφυπουργού Μεταφορών σε θέματα ανθρωπίνων σχέσεων και επί σειρά ετών Σύμβουλος Υφυπουργού Πρόνοιας.
Από το 2003 έως το 2018 υπήρξε ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος του Φορέα Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας «Ξένιος Ζευς» και από το 2001 έως και το θάνατό της, ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος του Φορέα Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας «Άνοδος». Και στο χώρο της Ψυχικής Υγείας, στον οποίο δραστηριοποιήθηκε τα είκοσι τελευταία χρόνια της ζωής της, ανέπτυξε μαχητική δραστηριότητα, όντας ιδρυτικό μέλος του Δικτύου «Αργώ» και συμμετέχοντας ενεργά στο πανελλήνιο πρόγραμμα ψυχιατρικής μεταρρύθμισης «Ψυχαργώς».
